Voelt je lichaam nog wel van jou als er vaak artsen aan zitten of hebben gezeten?
Een ‘gemedicaliseerd lichaam’ is de officiële term voor het gevoel dat je lichaam niet van jou voelt. Dit gevoel kan optreden nadat je vaak bent aangeraakt door medisch personeel. Zeker na een intensieve periode in het ziekenhuis, kan het voelen alsof je je lichaam een beetje kwijt bent. Neem voldoende tijd om het weer van jou te laten voelen.
Lees hier het verhaal van Marieke (29) die niet meer wist hoe ze voor zichzelf moest zorgen.
‘Het klinkt misschien raar, maar ik vond het na een grote operatie lastig om beslissingen te maken voor mezelf. Ik wist eigenlijk niet meer wat goed voor mijzelf was. Wat mijn lichaam nodig had. Er waren constant artsen geweest die zeiden: “je moet deze medicijnen slikken, dan word je beter”, “We gaan nu deze ingreep doen, dan voel je je beter.” Deze behandeling, dit revalidatietraject. Toen dat allemaal achter de rug was, kwam de klap. Wat moet ik nu? Waarom zegt niemand wat ik moet doen? Waarom voel ik me zo? Bepalen en beslissen wat goed voor mijzelf was, was echt alsof ik opnieuw moest leren lopen.
Ik moest ook erg wennen aan dat een gezond lijf niet per se gelijk staat aan gelukkig zijn. Ik had zolang gedacht: als ik gezond word, dan kan ik alles en voel ik me heel goed. Dat was helemaal niet zo. Een groot deel van mijn tijd heb ik moeten besteden aan het onderzoeken van mijn limieten.’
Lees hier het verhaal van Henk (38) die boos was om zijn verminkte lichaam.
‘Over mijn eerste litteken heb ik me nooit rot gevoeld. Maar na de laatste serie operaties wegens een infectie bij mijn pacemaker, is het litteken misvormd en zitten er nu op mijn middenrif twee bobbels – als een kameel. Dat heeft me wel boos gemaakt. Vooral omdat een paar operaties in mijn ogen niet nodig waren geweest. De acceptatie is moeilijker als operaties niet noodzakelijk zijn geweest. Natuurlijk was ik blij dat alles goed was gekomen, maar het knaagde wel. Ik ben toen met een psycholoog gaan praten. Dat heeft geholpen: ik ben nu niet meer boos. Het omslagpunt kwam bij een evenement. We gingen suppen. Het was bloedheet, dus ik trok mijn shirt uit. Dat vond ik heel spannend. Maar niemand keek. Of maakte er een opmerking over. Het had dus vooral in mijn hoofd gezeten.’
Advies uroloog, seksuoloog Henk Elzevier:
‘Het lichaam van een kind dat ziek is geweest, is niet alleen van hem of haarzelf. Het is ook van de verpleegkundige, de artsen en de ouders. Je bent constant aangeraakt. Je bent veel in het ziekenhuis geweest en artsen gebruiken een andere taal: het gaat over genezingsprocessen in plaats van over jouw gevoelens. Dit vormt je allemaal. De grootste uitdaging is het accepteren van jezelf, maar ook deze zoektocht is universeel. Lukt je dit, dan zal je lichaam weer van jou voelen. Als je er zelf niet uitkomt, kun je iemand opzoeken om mee te praten.’